Kadrolu Muhtar Mehmet Pektaş

Seçim günü sabahtan diğer adaylarla beraber okulun önüne dikildim. Gelenlere 'Hoş geldin.'deyip pusula verdim. Gidenleri uğurladım. Her gelen yüzüme gülüyor, pusulayı alıp kaş göz işaretiyle oyunu bana vereceğini belli ediyordu. Saatler geçti. Akşama doğru bizim arkadaşlar yanıma geldi:
'Ver bakalım bir muhtar sigarası.'dediler.
Onlara birer sigara tuttum, kendim de bir tane tellendirdim. Bir nefes çekmiştim ki aklım başıma geldi. Kapı önünde köylü ile ilgileneceğim derken oy kullanmayı unutmuştum. Tam saatime bakıyordum, içerden biri bağırdı: 'Sandıklar açılıyor.'
Sigarayı atıp koştum. Süre doldu diye bana oy kullandırmadılar. Nasıl olsa seçimi kazanacağım için çok da üstelemedim.'
'Muhtar'ım sen de kendini fazla kaptırmışsın. İnsan oy kullanmayı unutur mu?'
'İnsan olan unutmaz da benim gibi bir mal olursa unutur.'
'Sayıma geçildi. Her açılan zarftan ya Ali Çavuş çıkıyor ya Pala Hüseyin. Bana bir tane oy çıkmadı. Hatta birisi bizim köyün delisi Yaşar'ın adını bir kâğıda yazıp zarfa koymuş. Ona bile bir oy yazdılar. Benim oy sıfır 'Nasıl olur? Akrabaların vermedi mi?'
'Akraba mı? Hepsini geç, babam bile vermedi. Anama da verdirmemiş.''
'Sevdiğin kız?'
'O zaten babasının sözünden çıkmaz.'
''Azalar?''
'Vermediler yeğenim, vermediler.'

(Tanıtım Bülteninden)