Nanurjuk Seti - 3 Kitap Takım Banu Saygılı Balaman

NANURJUK 1
Göğe uçuşan kristaller; coğrafyalarına uyum sağlayabilmeleri için üstün yaratılmış, yenilmez ruhlu insanlardı.
Dünya’dan yalıtılmış hallerine aldırmadıkları kadar, ruhları da semaya yükselmekteydi.
Fakat göğe çekilirlerken; bu mucizeye şükretmek yerine tanrılarından çok utanıyor ve böylece buzdan cehennemlerine geri düşüyorlardı. Aralarından sıyrılarak en yukarılara tırmanmayı başarmış şahıs ise; Nanurjuk adında bir şaman idi ya da halk arasındaki namıyla bir cadı!
 
Peki, gerçekten kimdi ki o?
Yıldız rüzgârlarının savurduğu bir enerji mi? İnuitlere gönderilen bir melek mi? Yoksa Dünya’ya gölgesi düşmüş, lanetli bir ruh mu? Patlayıp sönen ve tozlarından defalarca doğan Evrensel bir oluşum muydu yoksa?
 
O doğarken, dört dişi geyik atladı kuzey tepelerden. Awanitoqluların yeniçağları işte o gün, en akıl almaz haliyle başladı. Kuzey Işıkları ıslık çalarak göklerden inerlerken buzullarda, o kutsal yavrucuğun dağa taşa sığmaz otoritesi karşısında eğiliyordular.
Sonsuzluk orada, Nanurjuk’un kaderindeydi işte!
NANURJUK 2
Uzay nesli ile bağlantı kurmuş ve beyin enerjisi çok yüksek bir kadının yaşamı!
Onlar, katılaşmış ışıktılar!
Enerji yaydılar, topladılar, dönüştürdüler, çektiler ve ittiler. Aynen mıknatıs gibiydiler. Hayatın en iyi niyetli, evrenin en eski bilge varlıklarıydılar.
Bizden önce onlar vardı!
Kitapta yazdıklarımla okura spritüel öğretileri mitolojik açıdan düşündürtmeye çalıştım. Zırh kuşanmış doğa ananın aslında çok yumuşak bir teni ve de ruhu olduğunu anlatmaktı niyetim.
Romanı okuyanları inanmak istedikleri âlemlere doğru ruhsal bir yolculuğa çıkarabilirsem, ne mutlu bana! Nanurjuk’un uçan hafızasının gelip başınıza konması dileğiyle...
NANURJUK 3
Sonu olmayan bir hikâye bu! Sonu olmayan, kutsal, ışıktan bir girdabın hikâyesidir bu. Sonsuzluk mucizesine inanmış Nanurjuk, sonsuz bir hikâye olmak istemişti. Ve öyle de oldu. Artık gökyüzüne bakıp, dilek dileyen herkese görünecektir. Tanrı’dan mucizeler isteyenlere, güçlü sinyaller yollayacak ve göz kırpacaktır bundan böyle.
Bu arada ayrılmadan önce, sana söylemek istediğim son bir şeyler var. Ben; bir ışık kaynağı olmaktan ziyade, bir mutluluğum. Yarattıklarımın ruhlarına aniden yağan bir mutluluk... Ben AŞK’ım. Yağmur olup üzerinize yağan bir aşk...
Sağanak halinde, tepenize yağan yıldız tozlarıyım ben. Ben esasen biraz ben, biraz da sizlerim...