Saray Caddesi Alper Murat Kirpik

Ali uyandığında serçeler penceresine konduğunu gördü. Cik cik ötüşüyorlardı. Aslında söylemek istedikleri “Ali kalk sabah oldu, günaydın harika bir güne!” olabilir miydi? Ali uyanıp derin bir nefes çekti içine. Yeni güne gülümsedi. Bugün çok heyecanlıydı. Hafta sonu olduğu için saatçi olan babasıyla beraber onun iş yerine gidecekti. Ancak bir yandan da öğretmenin verdiği boyama ödevini düşünüyordu. Öğretmeni “Sevgili çocuklar, herkes sanat hakkında bir resim yapsın,” demişti ancak Ali ne yapacağını şimdilik bilmiyordu. Sadece Saray Caddesi’nin tadını çıkarmak istiyordu bugün.
Babasının dükkânı Antakya’nın en güzel caddesi olan Saray Caddesi’ndeydi. Ali bu caddeyi çok seviyordu. Burada insanlar geziyor, akşama doğru ise sokak müzisyenleri şarkı söylüyordu. Bütün tanıdıkları ile selamlaşır, bazense şarkıların güzelliğine dayanamayıp dükkânın önünde dans ederdi.
Heyecanla elini yüzünü yıkayıp kahvaltıya koştu. Yatağını o kadar hızlı ve güzel toparlamıştı ki kendisi bile bu yeteneğine şaşırdı. Kahvaltı yaparken yan taraftaki masanın üzerinde babasının cüzdanın, telefonunun ve araba anahtarının yanında bir şeyler olduğunu fark etti. Bir sürü kâğıt ve boya… “Baba bunları neden götürüyorsun?” diye sordu. Babası gülümsedi ve “Sen ödevini unuttun galiba?” dedi. Ali birden üzüldü. “Gelmeyecek miyim bugün seninle baba?” dedi üzüntüyle. Babası “Hayır, bugün beraberiz,” yanıtını verdi. Ali “Anlamadım ben. O zaman sen mi bugün işe gitmeyeceksin?” dedi. Babası ve annesi gülmeye başladılar. Annesi “Oğlum, bugün babanla beraber gideceksin. Saray Caddesi sanatla doludur. Hem ödevini yapacaksın hem de resmini çizeceksin. Dün bana öğretmeninin resim ödevi verdiğini söylediğinde aklıma böyle bir çözüm geldi. Sana sürpriz yapmak istedik,” diye açıkladı durumu. Ali “Yaşasın!” diye bağırdı ve anne babasına sarıldı.
Babası ile dükkâna gitti. Çok heyecanlıydı. Akşam olduğunda sokak müzisyenleri şarkı söylemeye başladı. Saray Caddesi müziğin sesi ile yankılanıyordu. Ali ise onların resmini çiziyordu. En güzel ödev, en güzel caddede çiziliyordu.

(Tanıtım Bülteninden)