Uchideshi Tenchi Okulu Cihan Karaoğluol

Çocuklar, Tenchi Okulu’nun ana kapısı ve burada bulunan diğer tüm kapılar saygıyla açılır. Saygının açamayacağı kapı yoktur. İçeri girebilmemiz için lütfen kapının önünde dizlerinizin üzerine çökün ve okulumuza saygımızı sunalım.” Taka ve Dosima okula neden saygı duyacaklarını bilmiyorlardı fakat Hiro’nun kararlı ses tonuna saygı duydukları aşikârdı. Dizlerinin üzerine çöküp ellerini toprağa koyarak eğildiler. Tenchi Okulu, bir uchideshinin ve o uchideshiye saygı duyan iki çocuğun içtenliğini hissetti. Okulun kapısındaki dallar yavaşça kenara çekildi.  “Dosima, iyi hoş da kotoba dansını çok iyi yapsak bile içine atacağımız doğru kelimeleri nereden bileceğiz? Sence de garip değil mi? Zihnimizi boşaltmaya çalışıp duruyoruz. Aksine kelimelerle doldurmamız gerekmez mi?” “İyi de zihnimizi boşaltmazsak nasıl dolduracağız Taka?” “Peki, o zaman nereden bulacağız o kadar kelimeyi?” “Bence kitaplardan Taka. Kitap okudukça zihnimizdeki kelimeler çoğalacak.” “Bence insanlardan Dosima. İnsanlarla konuştukça zihnimizdeki kelimeler çoğalacak.

(Tanıtım Bülteninden)