Vaveyla İsmail Koç

Çok zaman geçti, annemin dizinde yattığım günlerden çok zaman geçti. Çocukluğumun üzerinden, aşksız sevdamdan, sahip değiştirmemden, genç kızlığıma veda edişimden, kadınlığımdan çok zaman geçti. Zan mutluluğumdan, beyanı eksik ayan yokluğumdan, çocuksu çocuk analığımdan çok zaman geçti. Terlediğim kışlardan, üşüdüğüm yazlardan, baharda kuruyan yaprakların üzerinden çok zaman geçti. Yaşamadan hayatta olduğum anlardan, bilinçli çaresiz pişmanlıklarımdan, güneşi hiç doğmamış aydınlık görünen geçmiş yarınlarımdan, düşünürken kaybolan hayallerimden çok zaman geçti; beyni aç, tok cehaletimden, talihsiz kaderimin güzelliğinden çok zaman geçti. Çocuğu olup anne olamayışımdan çok zaman geçti...
 
***
 
Halil'in toprak altındaki cansız bedenine ve köye sırtımı dönüp tepeden önce dereye, Halil'in eceli olan tarlaya ve Halilsiz evimize baktım:
'Vaveeeeeeylaaaaaa... Vaaaaaveeeeylaaa... Vaveeylaaaaaa!..'