İyeler! Gelin, oturun yanı başıma
Kamlamaya başladım gece göğünün altında
Ayın parlak ışığı Yulamı yıkarken davet etti beni Ak Ana
Göstermek için yaratılışı dokuzlar halkasında kamlayan Utkun’a
Biliyorum, zorlu bir yolculuk olan bu hayatımda herkes görecek beni son defa
Maddeyle vedalaşıp terk edeceğim dünyayı görevlerimi tamamlayınca
Yok oluşun son çeyreğinde tüm gördüklerimi ve duyduklarımı fısıldadım kelimelere
Kelimeler halka oldular ayın halesi gibi yaratılışı başlatan Ak Ana’nın başı üstünde
İyeler oturdu, sen de gel otur yanıma
Başlangıcı öğren önce, sonra bitişe gelecek sıra
Kapatarak gözlerini, dinle beni kalbinle
Bu anlattığım bil ki gerçekten de yaşandı kadim dönemde
Öğren atan Aşina’nın soyunun nasıl birleştiğini kurtlarla birlikte!
(Tanıtım Bülteninden)
