Korku Öyküleri Derya Öztürk

Ah, Tanrı beni şeytanın azabından korusun ve esirgesin! Vuruşum sessizliğin içinde henüz yankılanırken birden duvardan bir ses geldi. Bir çığlık, ilk önce kırık dökük bir inilti, sonra bir çocuğun hıçkırıkları gibiydi, sonra uzun, avaz avaz ve sürekli bir çığlığa dönüştü, çığlık sanki cehennemin ta dibinden gelen ve zebanilerin topuzları altında inleyen kötü ruhların ulumalarına benziyordu.

Çoktan çürümeye başlamış, kanla kaplı ceset polislerin önünde dimdik duruyordu. Başının üzerinde kırmızı açık ağzı, ateş gibi yanan tek gözüyle beni bu cinayete sürükleyen, iğrenç sesiyle beni darağacına götüren o iğrenç kedi oturuyordu. Cesetle birlikte onu da duvara gömmüştüm.

(Tanıtım Bülteninden)