Nazar Esma Arslan

Yazmak hakkında konuşmak, yazmak, bildiklerini aktarmak başlı başına zor bir uğraşı. Okumayı o kadar seven bir toplum olmadığımız için kitabı sevdirmek, çocuklara ve yetişkinlere cezbettirmek en az öğretmenler kadar yine biz yazarların da görevleri arasında. Peki nasıl olacak bu iş? Elbette yazarak, anlatarak, göstererek, yaraları ve sorunları işaret ederek, ama hep yakınmak yetmez sıkça da doğru olanı, çözüm yollarını göstererek bunu yapmalı, anlatmalı, aktarabilmeliyiz. Yazarlar yazan insanlar olduklarına göre bu işi en iyi yazarak yaparlar, yapmalıdırlar. Ben de bu fikirden yola çıkarak bu eseri yazmam dahası yayınlamam gerektiğini gördüm.

İnsanlar çeşit çeşit, her biri ayrı bir zenginlik; biri diğerinden farklı, öbürü berikinden değişik. Kimi parayla mutlu, kimi sporla, kimi evi ya da arabasıyla, kimi şusuyla busuyla. Ben de kitaplarımla, yazdıklarımla. Neden? Her şeyden önce insan yazarken öğreniyor, okudukça, okundukça ayrı bir huzura ve rahatlığa kavuşuyor. Aydınlanıyor, aydınlandıkça aydınlatıyor. Ben bunu karşılıklı bir alış veriş, verimli bir değiş tokuş olarak adlandırıyorum. İnsan ne kadar bilirse bilsin, görgüsünü, tecrübelerini, bilgilerini paylaşmadıkça neye yarar? Sosyal bir varlık olduğumuza göre heybemizdekileri paylaşmak istemekten daha doğal bir şey olamaz. 

(Tanıtım Bülteninden)