Andre Gorz
Avusturya asıllı bir Yahudi olan Fransız gazeteci/yazar Andre Gorz, 1924 yılında Viyana'da doğdu.
Gorz, Les Tems Modernes dergisinde, Jean Paul Sartre'ın çevresinde oluşan ekibin içinde yer aldıktan sonra yirmi yıl süreyle Fransa'nın ünlü haftalık dergisi Le Nouvel Observateur'de çalıştı. Dergide çıkan araştırma inceleme yazılarında olduğu gibi, felsefi ve kuramsal eserlerinde de geleceğin gündemini sorgulamaya yöneldi. Marksizmi varoluşcu bir yaklaşımla benimsemesi, yabancılaşma ve özgürlük konularına özel bir biçimde eğilmesini sağladı. Hem felsefi çalışmalarında hem de gazetecilik mesleğinde, kapitalizme özgü işbölümünü ve kaynaklarının akıl dışı kullanılması yüzünden dünyanın yıkıma doğru gidişini eleştirerek, siyasi ekolojinin önemli düşünürlerinden biri oldu.Le Nouvel Observateur'den emekli olduktan sonra köy hayatını seçip son yirmi üç yılını çok bağlı olduğu ve "vazgeçilmez" gördüğü karısıyla birlikte Vosnan'da geçirdi; kendisini bütünüyle, giderek ağırlaşan ve tedavisi olmayan bir hastalığa yıllardır cesurca direnen karısına kitap yazmaya adadı. Karısı Dorine'in iyice dayanılmaz hale gelen acıları, onları özgür iradeleriyle önemli bir seçime yöneltti; hayatta olduğu gibi ölümde de ayrılma arzusuyla, birlikte ölmeyi seçerek, 24 Eylül 2007'de hayata veda ettiler.
Fransa'da, Hebert Marcuse ve Ivan Illich'in düşüncelerinin tanınıp yaygınlaşmasında önemli bir rol oynayan Andre Gorz'un başlıca eserleri şunlardır; Le Traître (1957, Jean Paul Sartre'ın Önsözü'yle), La morale de I'historie (1959), Strate ouvriere et neocapitalisme (1964), Critique de la division du travail (1973), Critique du capitalisme quotidien (1973); Ecologie et Politique (1975); Fondements pour une morale (1977); Ecologie et liberte (1977), Adieux au proletetariat (1980; Elveda Proleterya, çev. Hülya Tufan, Afa Yayınları, 1986); Les chemins du paradis (1983; Cennetin Yolları, çev. Turfan Ilgaz, Afa Yayınları, 1985), Metamorphoses du travil-Quete du sens-Critique de rasion economique (1988, İkdisadi Aklın Eleştirisi- Çalışmanın Dönüşümleri- Anlam Arayışı, çev. Işık Ergüden, Ayrıntı Yayınları, 1995) Capitalisme Socialisme Ecologie/Desorientations-Orientations (1991; Kapitalizm Sosyalizm Ekoloji/Yönelim Bozuklukları-Arayışlar, çev.Işık Ergüden, Ayrıntı Yayınları, 1993), Miseres du present, richesse du possible (1997; Yaşadığımız Sefalet-Kuruluş Çareleri, çev. Nilgün Tural, Ayrıntı Yayınları, 2001), L'immaterial (2003), Lettre a D. Histoire d'un amour (2006).
Gorz, Les Tems Modernes dergisinde, Jean Paul Sartre'ın çevresinde oluşan ekibin içinde yer aldıktan sonra yirmi yıl süreyle Fransa'nın ünlü haftalık dergisi Le Nouvel Observateur'de çalıştı. Dergide çıkan araştırma inceleme yazılarında olduğu gibi, felsefi ve kuramsal eserlerinde de geleceğin gündemini sorgulamaya yöneldi. Marksizmi varoluşcu bir yaklaşımla benimsemesi, yabancılaşma ve özgürlük konularına özel bir biçimde eğilmesini sağladı. Hem felsefi çalışmalarında hem de gazetecilik mesleğinde, kapitalizme özgü işbölümünü ve kaynaklarının akıl dışı kullanılması yüzünden dünyanın yıkıma doğru gidişini eleştirerek, siyasi ekolojinin önemli düşünürlerinden biri oldu.Le Nouvel Observateur'den emekli olduktan sonra köy hayatını seçip son yirmi üç yılını çok bağlı olduğu ve "vazgeçilmez" gördüğü karısıyla birlikte Vosnan'da geçirdi; kendisini bütünüyle, giderek ağırlaşan ve tedavisi olmayan bir hastalığa yıllardır cesurca direnen karısına kitap yazmaya adadı. Karısı Dorine'in iyice dayanılmaz hale gelen acıları, onları özgür iradeleriyle önemli bir seçime yöneltti; hayatta olduğu gibi ölümde de ayrılma arzusuyla, birlikte ölmeyi seçerek, 24 Eylül 2007'de hayata veda ettiler.
Fransa'da, Hebert Marcuse ve Ivan Illich'in düşüncelerinin tanınıp yaygınlaşmasında önemli bir rol oynayan Andre Gorz'un başlıca eserleri şunlardır; Le Traître (1957, Jean Paul Sartre'ın Önsözü'yle), La morale de I'historie (1959), Strate ouvriere et neocapitalisme (1964), Critique de la division du travail (1973), Critique du capitalisme quotidien (1973); Ecologie et Politique (1975); Fondements pour une morale (1977); Ecologie et liberte (1977), Adieux au proletetariat (1980; Elveda Proleterya, çev. Hülya Tufan, Afa Yayınları, 1986); Les chemins du paradis (1983; Cennetin Yolları, çev. Turfan Ilgaz, Afa Yayınları, 1985), Metamorphoses du travil-Quete du sens-Critique de rasion economique (1988, İkdisadi Aklın Eleştirisi- Çalışmanın Dönüşümleri- Anlam Arayışı, çev. Işık Ergüden, Ayrıntı Yayınları, 1995) Capitalisme Socialisme Ecologie/Desorientations-Orientations (1991; Kapitalizm Sosyalizm Ekoloji/Yönelim Bozuklukları-Arayışlar, çev.Işık Ergüden, Ayrıntı Yayınları, 1993), Miseres du present, richesse du possible (1997; Yaşadığımız Sefalet-Kuruluş Çareleri, çev. Nilgün Tural, Ayrıntı Yayınları, 2001), L'immaterial (2003), Lettre a D. Histoire d'un amour (2006).
