Kısık Ateşte Biraz İnsan Biraz Yaşam Kezban Eldemir

Sevgi ne demekti? Emekti sevgi, değer vermek, düşünmekti. Seni kendi gibi, seni kendin gibi görmen demekti. Hayatını paylaştığın ya da sonsuza dek ayrılmayacağınıdüşündüğüninsan,iştesevgibu. Güniçinde hep aklına gelir, sesini duymak, yüzünü görmek istersin. Sanki bir parçanmış gibi sürekli yanında olması sana güç verir. Güzel giderse tadından yenmez. Hayat bir başka güzel olur. Varlığı ne kadar güzelse yokluğu da bir o kadar kötüdür ki çekilir değildir. Sevginin girdiği kalpte mantığa yer yoktur. En çıplak haliyle kişinin savunmasız kaldığı en büyükzaaftır kihiçbir zamanhatalarıgöremezsin. Olumsuz hiçbir şey yoktur. Hep senin gözünün gördüğü, senin çizip yönlendirdiğin durumdailerler. Enbüyükkayıplarıvermeye başlarsın artık.Hayatını vakfettiğin kişi yanlış kişiyse birde eyvahki eyvah!İşteozamanuyandın uyandın, yoksa kendi yarattığın girdabın içinde çırpınır durursun. Yıpratır, yakar, bir süre sonra da yok olup gidersin. En kötü tarafı da bütün bunların farkına vardığında çok geç kalmışsındır. Artık kalp kirlenmiş, beyin tahrip olmuş, tertemiz varlığın yerini fitne kuşatmıştır. Kimseye güvenemezsin, çünkü sana sevgiyi verenkişikarşılığında ruhunualıpkirletmiştir.

Kısık ateşte pişen yemeğin tadı bir başka güzeldir. Ne kadar olumlu olumsuz yaşamak zorunda kaldığım şey varsa, örneğin hayatımın bana sundukları, benden aldıkları, bunlar için yaşam tarzımın, birikimlerimin, hayallerimin sağlaması da denebilir. Ağır ağır pişmeye gelince…Aklıma,yaşamtarzıma,görüşaçımave bu süreçtekendimcekısıkateştepişen,tadınadoyumolmayan vebeni benyapan hayatfelsefem, kısaca ve özce benim dünyam...

Ol bütün hikâyelerin kapısı biraz insan, biraz yaşam’a açılmaz mı?

(Tanıtım Bülteninden)