Maviye Adanmış Bir Yolculuk Ufuk Acar

Sanırım artık yavaş yavaş toparlanıp yoldaşlarımla vedalaşmalıyım. Yarın sabaha kalmamalı. Yüce Rabb’ime hamdü senalar olsun. En çok onunla konuşup dertleştim ve huzur buldum. İçimden ılıkça bir şeyler aktı. Dua, sabır, tevekkül, şükür...
Mavi gökyüzü ile konuştuklarımız daima gizemli kalacak. Belki bir gün kitap olup neler konuştuğumuzu herkes öğrenecek. Penceremin önündeki görkemli ağaç, diğer ağaçlardan biraz daha fazla sevdim seni. İsmini Boncuk koyduğum anne ile sevgili yavru kedicikler, hep neşe ile oyunlar oynayıp birbirinize kur yapmaya devam edin ve çok sevin birbirinizi.
B Blok emekçileri, dostluğunuz ve muhabbetiniz her zaman kahve tadında olsun. Hiç kahve ısmarlamadınız ama sağlık olsun, ben de sessizce falınıza bakıp sizler için yorumlar yaptım. Kıymet verip kitap göndererek küçük odamda sessizliğime yoldaş olan canlar, gönlünüz daima şen olsun.
Ve sen; candaşlığını, yardımseverliğini, bir de o ilk el sallayıp ‘Hoş geldin’ diye seslenişini hiç unutmayacağım. Daima insancıllığına minnettar olacağım. Şimdi bana müsaade, imtihan sürem doldu.
Hakkınızı helal edin. Allahaısmarladık.

(Tanıtım Bülteninden)