19 - Birinci Kitap Öznur Aydın

Ben okul öncesine ait olarak sadece gizemini çözemediğim ve bizzat yaşadığım olayları ve Babamla Karısının korkunç şiddet dolu anlarını hatırlıyorum. Belki de gerçekten cinlerle konuşuyor, onlarla kimsenin göremediği olayları yaşıyordum ve bu yu¨zden benim delirdiğimi du¨şu¨nu¨yorlardı, ya da ben anlatılan hikâyelerden etkileniyordum ve hayalimde kuruyor, gerçekten yaşanmış gibi hissediyordum. Sık sık evden çıkıp gittiğim ve su¨rekli kendi kendime konuştuğumdan bahsederlerdi. Belki de
hayali arkadaş bulmuştum kendime. Onca şiddet, onca zulmu¨n yaşandığı o evde her şey mu¨mku¨ndu¨. Travmalar, yaratıyor ve u¨stu¨ne bir de masum çocuğa cinli, perili teşhisler koyuyorlardı, kendileri de mazoşist ilişkiler içindeydiler, ama nedense hep ben de bir sorun oluyordu. Ben delirmiş oluyor,
ben cinlerin musallat olduğu biri oluyordum, ben aklını yitirmiş, ben hasta oluyordum ve herkes kendini normal tanımlıyordu.

Henu¨z çok ku¨çu¨k olduğum için ne olup bitenler hakkında ne de kendim hakkında bir fikrim olmuyordu. Belki de şizofren olmuştum!
Kim bilebilir ki?

(Tanıtım Bülteninden)