Bülbül Aşka Susarsa Aşiyan Muammer Gökçay

Şiir, insanın hissiyat vadisine gömülmüş saklı hazineleri keşfetmemizi sağlayan efsuni bir kâşiftir. Yıllar yılı biriktirdiğimiz anılar, sevinçler ve hüzünler esrarlı bir sandığın içerisinde beklemeye alınırlar. Bu kıymetlilerimizi çoğu kez ya unutulmaya mahkûm ederiz ya da dostlar pazarındaki hakikat dilencilerine bahşiş olarak vermek isteriz. Çünkü sahip olduğumuz bu hazinenin kıymet ve mahiyetini yalnızca biz biliriz.

Vakit olur ki, kalbimiz birdenbire sonsuzluğa kanat çırpar ve ruhumuz lahuti nefeslerle solumaya başlar. İşte tam da bu esnada içimizdeki 'beni' (hazineyi) keşfedecek meçhul kâşifimizin kapıyı çalacağı anı beklemeye koyuluruz.

Şiir, vücut bulduğu sözcüklerle bizlere yalnızca kelimeler cümbüşü sunmaz. Cümleleriyle bize maziyi anlatır, resimler çizer ve suretler inşa edip medeniyetler kurar. Ve insan kendi gönül coğrafyasında inşa ettiği bu medeniyetin başkentliğine şiir şehrini seçer. Çünkü şiir, hakikat olanın, namütenahi olanın gerçekliğini eşsiz bir maharetle müşahedeye imkân tanır. Çünkü önce söz vardı. Bu hakikat peşinde iz sürerek, biz de bu sedaya beste yazmak istedik.

Elinizdeki bu kitap örselenmiş bir Adem'in bahçesinde filizlenen; hissiyat güllerini, fikriyat goncalarını, hak-hakikat erguvanlarını ve mazisindeki sadabad lalelerini derip sizlere bir demet uzatmayı gaye edinip istifadenize sunulmuştur.

(Tanıtım Bülteninden)