Mavi Turna Hakan Kağan

Çocukluğumun kış gecelerinde, cam kenarında oturup hayaller kurar, kardan tepecikler altında ıpıssız sarıçam ormanını izlerdim. Baharla birlikte turnaların göçü başlardı.
Elinde kırmızı yazmayla turnaların ardınca koşan o kızın hikâyesi, o günlerde düştü gönlüme. Kimseye anlatmaya cesaret edemedim. Benden başka onu tanıyan da yoktu zaten…
Tam otuz yıl gönlümde, elinde kırmızı yazmasıyla, turnaların ardınca koştu o kız. İstedim ki, başka gönüllerde de, kırmızı yazması elinde, turnaların ardınca koşsun...

Umut deden tacir ne çok avutmuştu onu; sevda denen yılkı, ne çok yüreğini çiğneyip geçmişti; hayal denen o kocakarı ne avuntular sunmuştu ona. Lilipar sessiz, kıpırtısız, başı sağ dizinde, geçmiş günlerin malihülyaları içindeydi.
O şimdi, buz gibi yağmur tanelerin çoğalttığı su kıyısında,
başka bir zamanın, zamansızlığın koynundaydı.

(Tanıtım Bülteninden)