Tepedeki Zaman Yüksel Andız

Düşünmeyi sevmezsiniz biliyorum, ben de sevmem. İçinden çıkılmaz düşünmenin... Doğal değil... Çekirdekten yetiştirilmiş bir politikacıyı örnek alsam, iş bitti gitti. Neyime gerek düşünmek.

Konuşmak ise muhteşem bir özgürlük! Bugün söylediğini yarın rüzgâr alır götürür. Kendin de akşam söyler sabah unutursun. En kolay insan edimidir. Torba değil ki insanların ağzı büzesin… Ama her konuşma işe yarasaydı buradan galaksilere yollar inşa edilmiş olurdu. Yazmak içinde düşünmüşlük vardır ama kâğıt üzerinde kalanları çoktur:

Özgürlük bildirgesinin mürekkebi daha kurumadı. Bundan böyle de kurumaz, havalar nemli! Yazmak sakıncalı da olur; çipli köleliktir çünkü kanıt bırakır her adımda.

Ben zaman içinde gezerim. Oku, konuş, yaz! Hakmış, adaletmiş geç bunları! Toplu taşımacılık yapmıyorum ki… Eskidendi o.

***

Yabancılaşma vicdanı öldürdü: İnsan doğayla birlikte gerçeklikten uzaklaşırken korkularından ve bilinmeyecek olandan dogmalar türetti.

(Tanıtım Bülteninden)