Tezahür Özhan Özdemir

Ben kendimi bildim bileli yalnızdım. Kalabalıklar içinde bile… Sonra fark ettim ki yalnız olan ben değilmişim. Yalnızlık bende vuku bulmuş.

Ben kendimi bildim bileli mutluydum. Mutsuzlukların içindeyken bile. Sonra fark ettim ki mutlu olan ben değilmişim. Mutluluk bana vaki olmuş.

Ben kendimi bildim bileli arayış içindeydim. Yerimden kıpırdamasam bile. Sonra fark ettim ki, arayan ben değilmişim. Aradığım benim için yola çıkmış, kendisini bulayım diye.

Arayan bir adamın öyküsü var bu kitapta.yalnız ama mutlu bir adamın..

Bir rengin bile kendisini ifade etmek için bir yüzeye ihtiyacı var iken,

Ben kim oluyordum ki,

Bana tezahür edenleri yazmayayım.

Bu yüzden bir kitabı okur gibi okuma bu kitabı.

Bir renge bakar gibi bak.

Ama yargılama.

Güzel veya kötü deme.

Çünkü yargılamadan baktığında anlayacaksın,

Yazanında,

Okuyanında,

Aynı olduğunu..

(Tanıtım Bülteninden)