Ay Işığı ve Şenlik Ateşi Cesare Pavese

Anguilla, Amerika’da geçirdiği yirmi yılın sonunda, İtalya’daki dağ köyüne geri döner ve çocukluğunda kendisinin ve eski dostu Nuto’nun bildiklerini bir araya getirerek parçaları birleştirmeye başlar.
Moravia ya da diğer İtalyan düşünürler gibi, Cesare Pavese de Daniel Defoe ve diğer Amerikan romancılarından fazlasıyla etkilenmiştir. İtalyan köylüsünün toprağına duyduğu sevgi-nefret ilişkisini, ağır çabalarının karşılığında toprağından geçimini sağlayabilme arzusunu ondan daha iyi anlayan kimse olamaz. Pavese ne köylüleri putlaştırır ne de aşırı hassasiyet gösterir. Düşmanlık ve nefreti, küçük kasabaların zorlukla edindiğini varlığını, şiddet ve sevgiyi betimlerken somut ve acımasızdır. Üzüm bağlarındaki işçiler, panayır ve hasatlar, bölge gençleriyle sazlıklarda uzanan, geceleri ay ışığında, yanıp yok olarak dolaşan ve sonunda güneş ve ağır çalışmanın sonucunda kırışan güzel kızlar onun sıklıkla kullandığı konular arasındadır.

(Tanıtım Bülteninden)