Cahit Sıtkı Tarancı, 1910’da Diyarbakır’da doğdu. Galatasaray Lisesi’nin ardından Mülkiye Mektebi’ne girdi. Burada yarım kalan eğitimini tamamlamak için gittiği Paris’ten İkinci Dünya Savaşı’nın başlaması sebebiyle dönmek zorunda kaldı. Burhaniye’de askerliğini yaptıktan sonra Ankara’ya yerleşti ve birkaç kuruluşta çevirmen olarak çalıştı. 19. yüzyıl Fransız şiirinden, özellikle de lise yıllarında karşılaşıp bütün sanat hayatında apayrı bir yere koyduğu Baudelaire’den etkilenen Cahit Sıtkı, şiirlerinde biçim kaygısını ön planda tuttu, hayatın zevkleri ve ölüm temalarına yoğunlaştı. Kendinden sonra gelen kuşakların üzerinde büyük etkisi oldu. Tarancı, “Otuz Beş Yaş” şiiriyle 1946 yılında CHP Şiir Ödülü’nü kazandı. Şiirleri Otuz Beş Yaş, öyküleri Gün Eksilmesin Penceremden, diğer yazıları Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar, ailesine gönderdiği mektupları Evime ve Nihal’e Mektuplar, Ziya Osman Saba’ya gönderdiği mektupları ise Ziya’ya Mektuplar adlı kitaplarda toplandı. Yakalandığı ağır hastalığın tedavisi için Viyana’ya götürüldüyse de kurtarılamadı, 1956 yılında Viyana’da öldü.