Dramaturjik Otobiyografi

Sahne 01.İç - Gün Antakya, yıl 1956. Annem 13. kez doğum yapıyor. - Merhaba yaşam, ver elini mücadele... Annem yediği balıktan zhirleniyor, üç gün aç kalıyorum. Ablam doğum yapıp imdadıma yetişiyor, annem iyileşene kadar bana süt anneliği yapıyor.

Sahne 5. Dış - Gün Kuduz bir köpek beni ısırıyor. 40 gün karnıma iğne yapılıyor.

Sahne 9. Dış - Çok karanlık Dokuzumdayım. Kızkardeşim 5 yaşındayken yanıyor. Kahroluyorum. Taş yontmaya başladım. Artık harçlığımı kazanıyorum.

Sahne 23. İç, dış-Gece, gündüz Yaptığım heykel SSCB'den burs kazandırıyor. Artık Moskova Devlet Sinema Enstitüsü öğrencisiyim. Altı yılda üç kısametraj çekiyorum. Sahne 30. Hücreler, koridorlar vs. zaman belli değil. Türkiye'ye dönüyorum. 55 gün gözlerim bağlı sorgulanıyorum. 55 günde 5,5 kez WC'ye giriyorum.

Sahne 30. devam 46. Piyade Alayı. Gece ve gündüz 1,5 yıl sakıncalı piyadelik yapıyorum ve ne şehit olabiliyorum, ne de gazi.

Sahne 34. Haydarpaşa kampüsü. İç-Gün M.Ü.G.S.F. STV'de ev kirası karşılığı memurluk başlıyor....

Sahne 36. Moskova. İç dış-Gece ve gündüz. İnşaat taşeronu bir yapımcı buluyorum. İlk uzunmetrajımı çekiyorum. Allah kimseye çektirmesin, benim çektiğim gibi.

42'ye geliyorum, yer-dünya, zaman-çok karışık Belli belirsiz bir yolda yürüyorum, nereye gidiyorum, bilmiyorum... -Semir Aslanyürek-